Een verhaaltje:

Van loyaal tot frauduleus.
Of hoe je het maar bekijkt.

Dit verhaaltje laat zien hoe iedereen zijn eigen verhaal schrijft.
De werknemer, de werkgever, de analist; ze hebben allemaal hun eigen ‘perspectief’. De analist zet de zaken op een rijtje, observeert, vergelijkt etc.
Maar dat is ook maar een beperkt verhaal.
In het Fort-College kiezen we daarom voor een meerzijdige aanpak. Vanuit verschillende disciplines kijkt ieder ook tegen zijn eigen individuele analyse aan.
Samen groeien we daarna naar een multidisciplinaire aanpak van uit praktijk en theorie.
Zo wordt de sympathie verdeeld, de balans gezocht en kennis en tijd optimaal gebruikt!

Dit verhaal is samengesteld uit allerlei losse elementen die we in de praktijk tegen komen. We begrijpen Peter, die feitelijk aan het stelen slaat uit rancune en houden hem dat beeld voor.
Maar ook de directie verdient waardering voor haar inzet, maar overziet ze alles wel en pakt ze het slim aan?
Hoewel Harry, Peter en de directie dus niet bestaan, kunt u ze wel tegenkomen..

Cor Schaap

Peter:

‘Tja, vroeger had je zin om naar je werk te gaan. We waren een hechte groep. Een soort familie, zou je kunnen zeggen. Geregeld gingen we ergens heen.’ Hij haalde adem om boos door te gaan: ‘Maar sinds die streek met Harry werd duidelijk dat het hen eigenlijk allemaal niets interesseerde’.
Die “hen” is zijn werkgever. En Harry is zijn collega, beter gezegd was zijn collega. Want Harry is niet meer. Harry kon zijn ontslag niet verwerken en met zijn gezondheid ging het toen snel bergafwaarts. Vorige week hadden ze Harry begraven. Al zijn oud-collega’s waren er geweest, van de directie was er niemand. ‘Ze hadden het lef niet..’

‘De voorgeschiedenis was vrij simpel. Op een gegeven moment hadden ze een jonge hond naast Harry gezet: Jacco. Op zich was er niets mis met Jacco.. eigenlijk ook nog wel een leuke jongen.. en Harry had hem veel verteld en geleerd. Dat bleek precies de bedoeling te zijn van het spelletje.. toen Jacco volgens de bazen genoeg wist, pakten ze Harry aan.
Hij moest meer dit en meer dat, kijk eens naar Jacco. Harry trok het niet meer en toen zijn dochter ziek werd en hij een paar steken op het werk liet vallen, zagen ze hun kans schoon. Minder loon of wegwezen. Het was alsof Harry vanaf die dag begon kleiner te worden. Zijn lach verdween, zijn ogen werd soms heel flets en moe maar dan weer fel en venijnig. Dat die af en toe naar drank rook, wist iedereen.
Het was en bleef een toffe peer, altijd klaar om even iets voor je te doen of een dienst over te nemen. Echt een fijne collega.. maar die rot directie.’

De analist:

‘Ik kreeg de indruk dat bij Peter een snaar gesprongen was door de affaire van Harry. De loyale Peter van vroeger, maakte plaats voor een wat grimmige man. Meer ironisch en misschien zelfs sarcastisch. De dood van Harry had daar zeker geen goed aan gedaan. Misschien voelde hij zich ook op de een of andere manier schuldig. Het leek alsof hij op wraak zon. Wraak op de directie om wat ze met Harry hadden gedaan. Misschien speelde ook wel angst bij hem mee; bang wat ze nog voor hem in petto hadden. Hoe dan ook het vertrouwen was weggeëbd om van het familiegevoel maar te zwijgen.’

Peter:

‘Oké als ze het zo willen hebben zullen ze het ook zo krijgen. Als zij alleen aan zich zelf denken, dan ik ook.’ Langzaam groeide er een simpel maar doeltreffend plannetje van enige ‘bijverdienste’. Als je er niet werkte zou het stelen zijn, maar als je er jarenlang hebt gewerkt en dan zo wordt behandeld, heb je er toch recht op. Hadden ze Harry maar niet zo moeten behandelen. En voordat ze mij te grazen nemen, kan ik beter zelf iets doen.’

De directie:

‘Op zich gaat het met het bedrijf niet slecht, maar daar doen we als directie natuurlijk onze stinkende best voor. Het vraagt nogal wat in deze crisistijd en onrust op de markt om de zaken goed draaiende te houden. Ons hele kapitaal zit er in, dus dat laat ik door anderen niet uit mijn handen halen. Eerlijk gezegd ben ik ook wel een beetje teleurgesteld in de mensen. Vroegere afnemers lopen gewoon weg. Goede relaties waar je veel in geïnvesteerd hebt, laten je voor een dubbeltje vallen als een baksteen. Willen we ons familievermogen veilig stellen, dan zullen er wel veranderingen moeten komen. Kort en goed moeten de kosten naar beneden. We hebben eigenlijk in het verleden te veel betaald. In verhouding met andere bedrijven hebben we steeds ons personeel veel te veel in de watten gelegd. Soms denk ik wel eens dat we ze lui gemaakt hebben. Pappen en nathouden, we hebben ze gepamperd. Die tijd is voorbij. We moeten maatregelen nemen, misschien wel draconische. Het zijn andere tijden geworden. De bezem door de oude hap.’

De analist:

‘Hoewel het eerst niet zo opviel, ontstond er toch een andere sfeer in de firma. Je proefde het als het ware bij het binnenkomen. De oude-jongens-krentenbrood sfeer leek afgestoft. Het deed allemaal zakelijker aan, maar niet veel vriendelijker. Het leken we allemaal losse eilandjes te zijn. Ieder had zijn stukje en bewaakte zijn gebiedje en dat was het dan. Er waren wat carrière-honden bijgekomen maar dat maakte de sfeer ook niet beter. Likken naar boven, trappen naar beneden. En vertrekken als ze ergens anders een dubbeltje meer kregen. Nou was het hele organisatieschema ook wel erg autoritair geworden met die jonge directeur er bij. Maar dat krijg je met familie. Eigenlijk wist die alles beter, besloot hij alles alleen en kon uiterst grillig uit de hoek komen. Er moest volgens hem meer gemanaged worden, aansturen op cijfers, iedereen was vervangbaar. Veel openheid gaf die eigenlijk niet daarover. Dat was ie niet verplicht zei hij. Nou misschien is dat officieel wel zo, maar voor de medewerkers leek het niet erg stimulerend. Ze kregen alleen hun eigen cijfers afgezet tegen betere andere medewerkers. Ze moesten zich met de beste meten.. veel complimenten konden er niet meer af. Ja, natuurlijk wel als ze een mega-order binnen hadden gehaald. Maar dan was er steeds weer kritiek op het feit dat ze te veel korting hadden gegeven. Het is erg moeilijk om in je eentje dat hele proces te overzien en goed met partijen te praten.
Ze hadden nog wel steeds een goed product, maar ja.. dat hadden anderen ook. Het gaat toch ook om service en een goed gevoel daarbij.’

Fort-College:
Met een meerzijdige aanpak, doen we recht aan alle partijen. We verdelen de aandacht en de invalshoeken. Zo worden ook de verkeerde praktijken aan de orde gesteld en doorgelicht. Elkaar verwijten maken is zo gemakkelijk. Bruggenbouwen kost meer moeite, maar je komt er verder mee. Daar gaan we voor.

Delen

Reageren

De reactiemogelijkheid is gesloten.